SAHADA TEK BAŞINA
İster ekip müsabakası, isterse bireysel müsabakalar olsun, oyuncular saha içinde daima tek başlarına, ya da ekip arkadaşları ile baş başa mücadele ederler. Nadal’ı düşünün: ekibi tribünlerde…Yalnız “vamos” demekle bu neticeye varılabilir mi? Hiç sanmıyorum! Federer ise yalnız: antrenman arkadaşları var ama koçu bile yok. Aslında ne fark eder ki? O da Nadal gibi ister arkadaşları, ister taraflarının motivasyonu olsun kortta yalnız, yapayanlız…Topa vuran da O, servisi atan da, inanılmaz deparlar atan da yine O, harikalar yaratanda…
Avrupa Futbol şampiyonasında takımımızın gerçekleştirdiği mucizelerin bu ikilinin gerçekleştirdiği performanstan ne farkı var? Daha doğrusu farkı var mı acaba? Saha kenarında karizmayla, homurdanışla, el kol hareketleriyle takımın yönetildiğini farz etmek biraz saflık olmuyor mu? Bu kişilerin olsa olsa neticeye, o da takımda ki değişikliklere karar verebildikleri için % 5 bir katkıları oluyorsa ne ala değil mi?
İster performans olsun, ister mucize, başarıya saha kenarından değil, ancak tam sahanın içinde varılır…Orada kendileri ile baş başa kalmış mücadele eden oyuncular tarafından. 16 Temmuz 08
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder